Oliwki – poradnik o oliwkach dla początkujących, którzy chcą wiedzieć więcej

Oliwki są nieodłącznym składnikiem diety śródziemnomorskiej – bez nich nie byłoby w końcu oliwy z oliwek oraz klasycznej sałatki greckiej. Choć każdy używa ich w swojej kuchni na surowo lub w wersji przetworzonej, większość konsumentów zna dwa rodzaje oliwek: zielone i czarne. Jeśli należycie do tego grona, to koniecznie przeczytajcie nasz artykuł. Odpowiemy w nim m.in. na pytania: czy oliwki są zdrowe, ile mają kalorii, które odmiany to oliwki greckie, włoskie czy hiszpańskie oraz jakie jest zastosowanie oliwek w kuchni i poza nią.

Oliwki – to owoc czy warzywo?

Oliwki to małe pestkowce o długości ok. 1-2,5 cm, które są owocem rosnącym na drzewie oliwnym zwanym po łacinie Olea europaea L. pochodzącym z rodziny botanicznej Oleaceae. Drzewa te są wiecznie zielone, osiągają od 3 do 12 m wysokości, lubią ciepły, subtropikalny klimat oraz skalistą glebę. Wymagają troski, rosną bardzo długo, jednak umożliwiają zbiory przez kilka pokoleń (niektóre drzewa oliwne mają setki lat, a nawet tysiąclecie). Na pierwsze oliwki z sadzonki trzeba poczekać ok. 8 lat, a dobre plony przynoszą średnio po 15-20 latach.

Oliwki rosną na drzewie Olea europaea, którego nazwa opisuje zarówno ich skład jak i pochodzenie. Olea oznacza po łacinie olej, bo przecież owoce te zawierają wysokie zawartości tłuszczu. Europaea odnosi się do regionu, skąd pochodzą oliwki, czyli europejskich krajów śródziemnomorskich.

Czy można jeść surowe oliwki?

Chociaż w naszych sklepach znajdziemy banany z Kolumbii czy awokado z Peru, to dlaczego na stoiskach owocowo-warzywnych nie spotkamy surowych oliwek z Grecji? A to dlatego, że pomimo ich wielu zalet nie nadają się do jedzenia na surowo. W tej postaci są one zwyczajnie niejadalne. Nie chodzi oczywiście o to, że są trujące czy szkodliwe, ale po prostu bardzo cierpkie i gorzkie.

Jeśli więc będziecie na wakacjach i odwiedzicie gaje oliwne w krajach śródziemnomorskich, to złym pomysłem będzie sięgnięcie po oliwkę prosto z krzaka. Ja spróbowałam takiej oliwki podczas pobytu na greckiej wyspie Kos – naprawdę nie polecam, chociaż jestem wielkim fanem oliwek. Charakterystyczną gorycz owoc ten zawdzięcza zawartości oleuropeiny, która nie jest atrakcyjna dla naszych kubków smakowych, ale ma cenne właściwości prozdrowotne.

Skąd pochodzą oliwki?

Oliwki mają niewątpliwie bogatą historię i uniwersalne, symboliczne znaczenie pokoju. Odniesienia do nich znajdziemy w mitologii greckiej oraz Biblii. Vincent van Gogh namalował w swojej karierze 19 obrazów, na których znajdują się drzewa oliwne. James Bond natomiast zawsze pije słynne martini, w którym zanurzone są oczywiście zielone oliwki.

Według badań, współczesne odmiany oliwek pochodzą z rejonów Bliskiego Wschodu, Morza Egejskiego i Cieśniny Gibraltarskiej. Na całym świecie występuje kilkaset odmian oliwek uprawianych na 11 milionach ha, ale szczególne znaczenie mają w krajach basenu Morza Śródziemnego (tutaj znajduje się aż 98 % światowych plantacji). Uprawiane są również w Australii, Nowej Zelandii, Ameryce Północnej (w USA szczególnie dobrze rośnie im się w Kalifornii) i Południowej oraz Afryce Południowej. W Polsce, ze względu na panujący klimat, nie jest możliwa uprawa oliwek na większą skalę, ale można zasadzić sobie drzewko oliwne w doniczce lub swoim ogrodzie.

Większość światowych upraw oliwek (90 %) wykorzystywana jest do produkcji oliwy z oliwek, a Unia Europejska jest jej czołowym producentem, konsumentem oraz eksporterem (67 % oliwy na świecie pochodzi właśnie z UE). Europejskie oliwki stołowe oraz tłoczona z ich miąższu oliwa z oliwek podlegają ścisłej kontroli w trakcie całego łańcucha dostaw, od dojrzewania w gaju oliwnym, aż po pakowanie. Najwięcej oliwy z oliwek spożywa się w Hiszpanii, Grecji oraz Włoszech. Stamtąd też pochodzą najpopularniejsze odmiany oliwek, tj. hiszpańska Cornicabra, włoskie Cerignola i Taggiasca, greckie Athinolia, Koroneiki i Kalamata.

Zielone oliwki a czarne

Według klasyfikacji zamieszczonej w Umowie międzynarodowej w sprawie oliwy z oliwek i oliwek stołowych z 2015 r. wyróżniamy:

Niedojrzałe latem oliwki mają jasnozielony kolor, który zimą po fazie dojrzewania zmienia się na ciemno fioletowy po czarny. Barwa oliwki świadczy o dojrzałości owocu po zerwaniu z drzewa. Tak więc czarne i zielone oliwki nie rosną na różnych drzewach – to te same owoce. Do produkcji oliwy z oliwek extra virgin za najlepsze uznawane są oliwki zielone, zebrane przez pierwsze 3 tygodnie zbiorów (np. grecka odmiana Koroneiki zbierana jest od końca października do stycznia).

Czarne oliwki dostępne w sprzedaży są w większości przypadków zbierane jako zielone, niedojrzałe owoce, a następnie poddane specjalnej obróbce. Proces kalifornijski, bo tak nazywa się „kolorowanie” oliwek został opracowany przez farmerkę Fredę Ehmann ze słonecznej Kalifornii. Na czym on polega?

Podczas obróbki ługiem, za sprawą domieszki powietrza dochodzi do utleniania oliwek, w których tworzą się brązowe i czarne pigmenty. Nie są one jednak trwałe, dlatego w celu zachowania jednolitej, ciemnej barwy w kolejnym etapie dodawany jest utrwalacz – glukonian żelaza (E579). To dzięki niemu oliwki są lśniące i idealnie czarne. Jeśli znajdziecie go w składzie na etykiecie produktu, oznacza to, że czarne oliwki nie dojrzały na drzewie.

Droga oliwki z drzewa na talerz

Oliwki stołowe, które trafiają do naszej kuchni są poddawane obróbce, która ma na celu usunięcie z nich goryczy. W domowych warunkach moglibyśmy moczyć je w wodzie lub solance, ale trwałoby to bardzo długo. Producenci poprawiają smakowe walory oliwek stosując obróbkę alkaliczną lub solankę/solenie, fermentację i zakwaszenie. Ale zacznijmy od początku, czyli zbiorów.

Zbiory są podstawowym elementem procesu produkcyjnego, a podczas nich nie może dojść do uszkodzenia owoców i drzew oliwnych. Z tego też powodu oliwki, które leżą pod drzewami nie są zwykle zbierane. To pracochłonny i ciężki etap, ponieważ dużo prac trzeba wykonać ręcznie. Większość plantatorów woli tradycyjne zbieranie oliwek od zaawansowanych maszynowych metod, pomimo znacznych nakładów finansowych, ponieważ drzewa oliwne są wrażliwe na tego typu ingerencje.

Jeden ze sposobów zbiorów polega na tym, że oliwki wytrząsane są za pomocą elektrycznych grabek zamontowanych na długim kiju. Inni plantatorzy zaś obcinają wewnętrzne gałęzie drzewek oliwnych i wkładają do maszyny, która ma również za zadanie strząsnąć owoce. Istnieją też specjalne kombajny obsługiwane przez 6-9 osób, które chwytają pnie drzew oliwnych i za pomocą wibracji są w stanie zebrać ok. 80 % owoców. Tym sposobem można zebrać nawet 800 kg oliwek dziennie. 

W każdym przypadku oliwki lądują na specjalnej macie (lub folii) rozłożonej na podłożu zrobionej z oddychającego materiału, a dodatkowo zapobiegającej ściskaniu oliwek. Większe gałęzie i liście usuwane są ręcznie, resztę zazwyczaj robią maszyny na linii produkcyjnej. Z siatki oliwki trafiają do worków lub koszy i są transportowane do zakładu przetwórczego.

Proces usuwania oleuropeiny nazywany jest utwardzaniem. Po dokładnym umyciu oliwek i oczyszczeniu ich z liści i gałązek, trafiają one do solanki. Do beczek z roztworem 12-14 % soli i wody trafia również szklanka żywej, aktywnej solanki, czyli takiej, która była wcześniej używana, a zawiera drożdże i cukry z oliwek fermentujące w solance. Dzięki temu rozpoczyna się fermentacja oliwek.

Co 2 – 3 tygodnie zasolenie zielonych oliwek zwiększane jest o 2 %. Oliwki czarne dojrzewają, gdy zasolenie wynosi 8 – 9 %, jest ono zwiększane o 1 – 2 % co 2 tygodnie, aż roztwór osiągnie 22 – 24 %. Po zakończeniu peklowania w beczkach, oliwki są myte na specjalnym stole, a pracownicy nadzorują proces i usuwają zniszczone owoce.

Następnie oliwki czeka drylowanie i ewentualne faszerowanie. Są one umieszczane w słoikach lub puszkach w zalewie, którą stanowi roztwór soli fizjologicznej 8 – 11%, a na koniec pasteryzowane (odmiana Kalamata nie jest poddana pasteryzacji). Czasami zalewa jest jeszcze aromatyzowana ziołami lub aromatami.

Do innych metod utwardzania oliwek zaliczamy:

Jeżeli będziemy dysponować świeżymi oliwkami, to możemy utwardzać je w samej wodzie – dotyczy to zarówno zielonych, jak i czarnych oliwek. Musimy je spłukiwać 1-2 razy dziennie, a po zakończeniu utwardzania spożyć w ciągu 2 tygodni i przechowywać w lodówce w słoiczkach. To sól konserwuje nasze oliwki, dlatego te podlegające obróbce na słońcu, powietrzu lub samej wodzie nie są trwałe.

Peklowanie ługiem – najpowszechniej stosowana metoda przetwarzania wśród większych producentów oliwek stołowych. Oliwki moczone są przez 24 godziny w roztworze ługu (wodorotlenek sodu NaOH, używany do produkcji mydła). Ług oczywiście nie trafia do wyjściowych oliwek, ponieważ są one wielokrotnie płukane. 

Metoda daje szybkie efekty i redukuje koszty, ale niestety, jak to zwykle bywa w takich sytuacjach odbija się to na jakości i smaku. W owocach wyczuwalny jest nieco chemiczny posmak, a peklowanie to wpływa na kolor i konsystencję oliwki. W ten sposób usuwa się naturalną gorycz oliwek, jednak przy okazji wiele innych składników odżywczych. 

Przykładowo:

Przetwarzane są one tzw. systemem sewilskim, który polega na moczeniu ich w roztworze sodu przez co najmniej 8 lub 15 godzin, po czym są wielokrotnie myte. Następnie przez 30 dni leżakują w innym roztworze wody z solą i fermentują. Po obróbce ich smak jest delikatny, słodki, oczywiście pozbawiony goryczki, a kolor słomkowożółty. 

Rodzaje oliwek

Na półkach marketów znajdziemy oliwki zielone, czarne, a nawet czerwone, wszystkie dostępne w wersji z pestką lub bez. Niektóre odmiany otrzymały nawet certyfikat ChNP, czyli Chronioną Nazwę Pochodzenia. Nadawana jest ona produktom rolnym lub artykułom spożywczym, których jakość oraz cechy charakterystyczne związane są z nazwą regionu, danego miejsca lub państwa, gdzie są wytwarzane. Poniżej zestawienie kilku najbardziej znanych odmian oliwek, które są cenione na całym świecie.

Oliwki włoskie

Oliwki Castelvetrano. Zbiory tych oliwek prowadzone są od początku września, zanim dojrzeją.

Castelvetrano to włoskie oliwki pochodzące z prowincji Trapani na Sycylii. Charakteryzują się jasnozielonym kolorem, zaokrąglonym kształtem oraz jędrnym miąższem. W smaku są nieco słodkie i łagodne. Świetnie komponują się z serami i białym winem, a także jako element sałatki do dań z rybnych i z białym mięsem. 

Oliwki Cerignola. Swoją nazwę zawdzięczają włoskiemu miastu.

Cerignola zachwycają wielbicieli oliwek stołowych kolorem, rozmiarem oraz smakiem. Są to największe oliwki na świecie o nieco podłużnym kształcie oraz zwartym i soczystym miąższu. Oliwki Bella di Cerignola uprawiane są wyłącznie w regionie Tavoliere w Apulii. Wyśmienicie smakują samodzielnie oraz przygotowania aperitifów czy dań na bazie wędlin i serów, dodają także aromatyczności koktajlom.

Oliwki Taggiasca podczas zbiorów w Ligurii, północno-zachodnim regionie Włoch.

Oliwki Liguria nazywane też Taggiasca to drobna odmiana, pulchna i delikatna. Są utwardzane w naturalnej solance z wody morskiej do 5 miesięcy. Często pakowane są z dodatkami tj. olej, cytrusy, ocet, czosnek lub przyprawy włoskie. Ich smak świetnie komponuje się z daniami z owoców morza, świeżymi sałatkami czy cytrusowymi smakami. 

Oliwki greckie

Oliwki Kalamata. Są to najbardziej cenione w Grecji oliwki stołowe.

Kalamata – wyglądem przypominają nieco śliwki. Mają sprężystą, lśniącą skórkę, migdałowy kształt i gruby miąższ. Są peklowane w solance, occie i przechowywane w oliwie z oliwek, nie są pasteryzowane. Świetnie nadają się na przygotowanie tapenady (pasty), zawierają spore ilości sodu, ale są bogate w zdrowe tłuszcze oraz związki fenolowe, które są naturalnym przeciwutleniaczem.

Amfissa to greckie oliwki rosnące w środkowej części kraju. Młode, zielone oliwki mają niewielki rozmiar oraz okrągły kształt. Peklowane są ok. 3 miesiące w naturalnej solance z solą morską i kwasku cytrynowym. Z oliwek może być wytwarzana oliwa, ale część przeznaczona jest też na oliwki stołowe. Ich owocowy smak sprawia, że świetnie nadają się do potraw na ciepło, w Grecji dodaje się je do zup i gulaszów.

Koroneiki to odmiana małych oliwek uprawianych na Krecie, Peloponezie i Zakynthos. Z uwagi na wysoką zawartość tłuszczu głównie służą do produkcji oliwy. Kreteńska oliwa jest uznawana za najlepszą na świecie i to właśnie w niej leżakują oliwki Kalamata. Oliwki Koroneiki zbierane są od końca października do końca stycznia. 

Oliwki hiszpańskie

Oliwki Manzanilla (po lewej) i Gordal z Sewilii (po prawej). Źródło: https://www.manzanillaolive.es/en/growing/the-varieties-of-manzanilla-olive/

Manzanilla z Sewilii w 2019 roku dostały europejski certyfikat jakości ChOG. Gorycz z oliwek najczęściej usuwana jest za pomocą roztworu ługu oraz fermentacją w słonej wodzie. Mają one owalny kształt, są chrupiące, a w smaku można wyczuć migdałowe aromaty. Często są nadziewane pimientos (papryczkami). Oliwki są podstawą hiszpańskich tapas, w połączeniu z anchois, owczym serem oraz winem Rioja.

Z Sewilii pochodzi również inna odmiana oliwek ze znakiem ChOG – Gordal, co w tłumaczeniu na język hiszpański oznacza „gruby”. Nazwa nie jest dziełem przypadku, bo są one naprawdę duże i mięsiste, sporo większe niż oliwki Manzanilla. Mają stosunkowo niską zawartość oleju, więc nie nadają się do przetwarzania w oliwę z oliwek, ale równowaga ich gorzko-słonego smaku sprawia, że są również idealne do niewielkich przekąsek.

Pozostałe znane i cenione odmiany oliwek to:

Oliwki właściwości

Smak oliwek stołowych jest tak charakterystyczny, że albo się je kocha albo nienawidzi. Jeśli należycie do grona ich przeciwników to spróbujcie się do nich przekonać. Eksperci twierdzą bowiem, że oliwki to jedne z najzdrowszych owoców dostępnych na rynku. 

W porównaniu do innych pestkowców mają znacznie mniejszą zawartość cukru. W zależności od etapu dojrzewania i odmiany ich miąższ zawiera aż 12-30% oleju. Pomiędzy zielonymi a czarnymi oliwkami (dojrzałymi na drzewie) zauważamy następujące zależności:

Ponadto, zastosowanie oliwki europejskiej nie kończy się na gastronomii. Poza żywnością zapewnia nam ona drewno, kosmetyki oraz lekarstwa. Ze względu na obecność fenoli, oliwki, liście oliwne i oliwa z oliwek są ważnym ogniwem współczesnej medycyny i kosmetologii.

Ile jeść oliwek dziennie?

Pomimo niewątpliwie wielu zalet oliwek nie powinniśmy przesadzać z ich spożyciem i jeść je z umiarem. Wielbiciele koreczków oraz martini będą niepocieszeni, jednak zalecana porcja wynosi 15 gramów. Tyle mniej więcej waży 5 oliwek średniej wielkości, 4 duże lub 1 i 1/3 łyżki posiekanych oliwek.

Oliwki kcal

Całe oliwki są niskokaloryczne. Według USDA oliwki zielone odmiany Manzanilla faszerowane pimientos w 100 gramach zawierają 141 kcal. Dla porównania taka sama porcja oliwek greckich Kalamata to 206 kcal. Sugerowana dzienna porcja 15-gramów oliwek dostarcza więc średnio 21-30 kcal, choć oczywiście zależy od odmiany oraz sposobu przechowywania.

Oliwki wartości odżywcze

Wartości odżywcze w 100 g oliwek Kalamata wyglądają następująco: 

Tak jak inne odmiany oliwek, Kalamatas są źródłem wielu witamin tj. witamina C, A, E i K oraz wapnia. Zawierają również niewielkie ilości magnezu, fosforu, potasu oraz witamin z grupy B. Jak widać są bogate w tłuszcze, jednak zdecydowana większość to jednonienasycone tłuszcze (takie jak w orzechach makadamia czy awokado), które są cennym składnikiem diety. W opinii ekspertów mogą pomagać w obniżeniu poziomu cholesterolu i zmniejszać ryzyko zawału serca i udaru mózgu.

Oliwki czarne, które były poddane działaniu glukonianu żelaza zawierają spore ilości tego właśnie pierwiastka. Dzienne zapotrzebowanie na żelazo dla kobiet wynosi 18 mg, a dla mężczyzn 10 mg. Dla porównania zielone oliwki w 100 g dostarczają średnio 3,3 mg żelaza, natomiast czarne kilkakrotnie razy więcej, zaspokajając nawet 45 % dziennego zapotrzebowania dla osoby dorosłej.

Z uwagi na peklowanie w soli, oliwki zawierają pokaźne ilości sodu. To minerał potrzebny w diecie każdego człowieka, ponieważ reguluje zawartość wody w organizmie. Większość jednak spożywa jej w nadmiarze, co może prowadzić do nadciśnienia tętniczego. Dzienne spożycie sodu wg zaleceń nie powinno przekraczać 1500 mg.

Dzięki zawartości fenoli i innych związków oliwki mają działanie antyoksydacyjne i przeciwzapalne. To substancje, które chronią organizm przed szkodliwym działaniem toksyn środowiskowych oraz wolnych rodników. Dlatego też mogą zmniejszać ryzyko raka oraz cukrzycy. Warto więc na stałe włączyć je do swojego jadłospisu. 

Oliwki w ciąży

Ciąża jest szczególnym okresem, w którym jadłospis mamy ma bardzo duży wpływ na prawidłowy rozwój dziecka oraz jej dobre samopoczucie. Zalecenia mówią, aby unikać w tym czasie surowego i niedogotowanego mięsa, mleka niepasteryzowanego i jego przetworów, surowych jaj. Wszystkie produkty spożywane przez kobietę w ciąży nie mogą być długo przechowywane i mieć wątpliwą jakość higieniczną. 

Jeśli chodzi o oliwki, to oczywiście można je spożywać w umiarze, jednak najlepiej wybierać oliwki ze słoika, które zostały poddane pasteryzacji lub sterylizacji. Pasteryzacja zwiększa bezpieczeństwo produktów spożywczych, w których mogą rozwijać się bakterie listerii czy E. coli. Listerioza to choroba bardzo groźna dla zdrowia, a nawet życia rozwijającego się płodu. 

W diecie przyszłej mamy nie powinno zabraknąć oliwy z oliwek, która jest cennym źródłem kwasów Omega-3. Dodatek oliwy do surówek zmniejsza utlenianie warzyw i utratę zawartych w nich witamin. Najważniejszymi składnikami, których zapotrzebowanie w okresie ciąży jest większe to: kwas foliowy, żelazo, witamina D3, jod oraz DHA (kwas tłuszczowy z grupy Omega-3).

Oliwki cena

Z uwagi na nakłady pracy fizycznej oraz czas potrzebny do ich wyhodowania, należą do nieco droższych produktów spożywczych. Najtańsze oliwki produkowane dla dużych marketów (jak np. Auchan) kupimy już za ok. 20 zł/kg, oczywiście w słoiczku o pojemności ok. 300 g. Bio oliwki, ale nadal marketowe, to wydatek rzędu 50-60 zł/kg. 

Delikatesy internetowe, importujące oliwki stołowe z Grecji, Włoch czy Hiszpanii, bez GMO i oprysków, oferują je w cenach ok. 80-100 zł/kg. Choć wydaje się to dużo, weźmy pod uwagę, że nie jadamy ich codziennie w ogromnych ilościach. Warto ich więc spróbować – na pewno nie pożałujecie. Szczególnie, jeśli planujecie podać deskę serów i wędlin swoim gościom.

Zastanawiacie się, gdzie można kupić oliwki Kalamata lub inne popularne odmiany? Najlepiej w tym celu wybrać sklepy stacjonarne i internetowe, które sprowadzają oryginalne, regionalne produkty. Ich smak będzie niewątpliwie lepszy od tych dostępnych na marketowych półkach. Greckie oliwki Kalamata znajdziecie tutaj.

Z czym podawać oliwki – przepisy

Oliwki, obok awokado, hummusu, jogurtu greckiego czy bakłażana, są ważnym składnikiem diety śródziemnomorskiej. Są one niezastąpione w formie przekąsek podczas każdej imprezy, szczególnie do koreczków. Z oliwek możemy przygotować pyszną tapenadę, dzięki której przygotujemy wykwintne przystawki, świetnie smakujące w towarzystwie wina.

Dzięki charakterystycznemu i wyrazistemu smakowi, oliwki podkreślą smak takich produktów jak sery i pieczywo. Jeśli lubicie ser koryciński i oliwki z pewnością docenicie ich połączenie. Ten produkt regionalny z Podlasia znajdziecie tutaj, a więcej na jego temat pisaliśmy w tym artykule. 

Nie należy zapominać, że oliwki są niezbędnym składnikiem tradycyjnej sałatki greckiej. Składają się na nią: pomidory, ogórki, cebula czerwona, oliwki, ser feta oraz oczywiście oliwa z oliwek najwyższej jakości oraz suszone oregano. Powinny być one pokrojone w ćwiartki, nie w drobną kostkę.

Poniżej znajdziecie kilka pomysłów na wykorzystanie oliwek w swojej kuchni. Z pewnością zasmakują nawet największym niejadkom. Przekonajcie się sami, ponieważ wyglądają bardzo apetycznie.

Przepis na kurczaka z czerwoną papryką i oliwkami cacciatore

Kurczak z czerwoną papryką i oliwkami cacciatore. Źródło: https://www.olivemagazine.com/recipes/healthy/chicken-red-pepper-olive-cacciatore/

To włoskie, jednogarnkowe danie jest niezwykle aromatyczne, a także niskokaloryczne. Dodatkowo nie zawiera glutenu. Do jego przygotowania (na 6 porcji) potrzebujesz:

Etapy przygotowania:

Jeśli chcemy, to możemy zrobić więcej porcji i część zamrozić do wykorzystania w innym dniu, kiedy nie mamy czasu gotować. Przed zamrożeniem pozostawiamy danie do ostygnięcia do temperatury pokojowej, a następnie wrzucamy porcjami do zamrażarek lub zamrażamy całe naczynie do pieczenia pokryte folią spożywczą. Aby je wykorzystać, wystarczy poprzedniego wieczoru wstawić je na noc do lodówki do rozmrożenia. Przed spożyciem rozgrzewamy piekarnik do 180 °C. Danie wrzucamy do naczynia żaroodpornego, a jeśli sos jest zbyt gęsty, dodajemy troszkę wody i pieczemy przez 30-40 minut, aż będzie gorący.

Przepis na pastę z oliwek

Tak naprawdę pastę z oliwek możecie zrobić z ulubionej odmiany oliwek i dowolnych dodatków. Wszystko zależy od Waszych upodobań kulinarnych. Aby je połączyć wystarczy mieć w kuchni malakser lub blender. Poniżej znajdziecie dwa pomysły jak zrobić pastę z oliwek w bardzo prosty sposób.

Tapenada z zielonych oliwek

Tapenada z zielonych oliwek. Źródło: https://www.epicurious.com/recipes/food/views/green-olive-tapenade?intcid=inline_amp

Tapenada to francuska przystawka przygotowywana z oliwek, kaparów i oliwy z oliwek. Doskonale sprawdza się jako smarowidło do pieczywa lub krakersów. W lodówce może być przechowywana pod przykryciem nawet do tygodnia, dlatego możemy zrobić ją z wyprzedzeniem i sięgać, kiedy tylko mamy na nią ochotę. Do jej przygotowania potrzebujesz (z poniższych składników wyjdzie ok. 3 filiżanek pasty):

Etapy przygotowania:

Pasta z czarnych oliwek

Pasta z czarnych oliwek. Źródło: https://www.marthastewart.com/1536354/olive-fig-and-honey-tapenade

Zastosowanie pasty z oliwek nie musi ograniczać się wyłącznie do smarowania. Można podawać ją zarówno w wersji na ciepło (np. jako sos do makaronu) lub na zimno (podkreśli smak pizzy czy serwowanych na desce serów i wędlin produktów. Do jej przygotowania potrzebujesz:

Wszystkie składniki łączymy i rozdrabniamy. Pasta powinna nie być zupełnie gładka. Przed podaniem odstawiamy na godzinę.

Pasta z wędzonych oliwek

Pasta z wędzonych oliwek. Źródło: https://www.foodandhome.co.za/recipes/perfect-smoked-olive-tapenade

Do jej przygotowania potrzebujesz:

Aby przygotować tapenadę z wędzonych oliwek umieszczamy wszystkie składniki (oprócz oliwy z oliwek) w misce robota kuchennego. Miksujemy, aż składniki będą grubo posiekane. Przy pracującym silniku powoli dodajemy oliwę z oliwek stałym strumieniem, aby powstała pasta. Przekładamy łyżkę do naczynia do serwowania i odstawiamy.

Przepis na pizzę pepperoni z czarnymi oliwkami

Pizza pepperoni z czarnymi oliwkami. Źródło: https://www.ilovelindsay.com/recipes/pizza-with-black-olives-and-pepperoni

Według ekspertów kulinarnych, na pizzę najlepiej nadają się czarne oliwki, ponieważ lepiej komponują się z sosem pomidorowym i serem. Jeśli jednak wolicie zielone, nic nie stoi na przeszkodzie, abyście użyli właśnie ich. Do przygotowania pizzy na 4 porcje potrzebujesz:

Etapy przygotowania:

Bibliografia: